Çığlık çığlık ve çok kalabalık olduğuma aldırma
Bir sükutu durak yapıyorum aslında
Uzun bir sükut
Ölüm gibi
Sevgili

Asırların süzgecinden geçiyorum
Kendimi damıtıyorum zerre zerre
Bir tütsü, buğu
Sonra kayboluyorum
En kötüsü
Bıraktığım yerde unutuyorum kendimi
Yeniden inşa ediyorum benliğimi
Yanılma
Ters bir şey yok aslında
Hayat dağıt ve topla
Dağıtmak kolay da
Toplayamıyorum zamanında

Oysa sen dipdiri istiyorsun beni
İlla da gözlerimi

En çokta burada zorlanıyorum işte
Kalb edemedim kalbime gözlerimi
Boşluğa uzatırken ellerimi
Yeniden kaybettim yerimi

Ben artık vazgeçtim aramaktan
Akıyorum bir ırmaktan
Aldım bir ağır yara
Katıldım dalgalara

Büyüterek içimi
Düşerken apansız, çiy gibi
Dilim lal konuşamam
Daha sorma kalbimi

Sen yaşarken sevinci
Tanırsın gözlerimi
Cici cici
Birer siyah inci



Hayrettin YAZICI