münzevi,almış başını
yürümektedir yarına.
yeni çağa çeyizini
yetiştirme çabasında.

ululardan alır alınası olanı
yerleştirir ve yaşatır uzuvlarında.
kendinin hakimi.
sanma hakemliğe meyilli!

dostları var onun
her geçtiği diyarda
biri su döker ardından.
lakin azizliğe temayülü yoktur.
sudur aziz olan.
ardı sıra yürünsün de istemez!

düşmanları var
hiçbir zaman başuçlarında
iskemble de oturup bekleyen
bir hayalet olmadı o.
beklemedi,beklensin istemedi.

dilinde kendi türküsü.
münzevi lehçesinde
münzevi,söyledi geçti.
bugünün şiirini yazmadı!
dile düşmedi!
umdu,yarının şiiri de olmamayı!

musallat mı münzevi?
kahin mi yoksa?
yalnızca gördü o,
bugünün gözündeki peçeyi.

yarının evlatlarına yetişmek için
yürüdü mütemadiyen.
sözledi ve çığırdı!
acıdı onlara,acısı bundandı!
çünkü yarın,gözünde peçe,
bir perde arkasında durmaktaydı!

zamana rağbet etmedi!
rağbet görmedi,görmeyi dilemedi.
çeyiziyle yarına ilerledi.
düne saplanmadan...
vaatte bulunmadan...

o,yalnızca görendi,biliyordu.
yarını gökkuşağıyla tasvir etmedi!
ütopyalarla beslemedi eserini!
münzevi...yürümekteydi!