Anneme
“ Bedeli ödenemeyecek tek ve en derin sevgiye…”

Yoksulluğun biçareleştirdiği zamanların,
Sevdası enginlere sığmayan kadını
Gurbette eş,yakılsa da boş ateş
Bedeninde taşıdın hamalımdın anne

Mevsimler çile dersin o günleri anarken
Her duyuşunda yüreğin kanarken
Benmişim tesellin, bu ne kavrayış
Ben, sırtına yük oldum anne

Büyüdükçe içindeki ben,
Dersin ki karnımı çok tekmeledin
Bağ da didin, tarlada uğraş,
Alnındaki ter oldum sevgili anne

Bir anlık sancına değer mi bilmem
Bakışında samimiyet, dilinde zarafet,
Bir ömür olsak bile sarmaş dolaş
Yüzündeki gülücüğü eder mi anne

Bana sadece hayat vermekle kalmadın
İlk adımlar, parmak uçlarımda sen vardın
İlk sözlerim adınla başlamış ve bitmiş
İlk öpüşüm hala dün gibi nasıl aklında anne.

Sonrası anlatılır mı tek tek
Ana yüreği deniz ne okyanuslara denk
Benim yüzümden defalarca acı çekmiş
Bunlar bile saadet olur dilinde anne.

Sana dökülen her kelime, her harf
Seni anlatmaya yetmez satır,şiir
Karşılıksız sevmesini sadece o bilirmiş
Ayaklarına kapanıp ağlamak lazım anne.

Biz senin kadar sevemedik galiba anne,
Senin işlediğin bez çabuk pörsüdü anne.
Yitirdi canlı renkleri ördüğün kumaş
Kulağım tekrar masallarını arar anne.

Sana layık olmak anladım ki nafile
İçimdeki sevdalarına girmiş hile
Ben yorgun ,ben kirlenmiş,ben usanmış,
İçten gelen duaların koruyucum anne.

Kırkı geçti yaşım, hala sana muhtacım
Avunduklarım bile, baktım, senin eserin
Kapında divan durmuş,baş ucunda diz çökmüş
Ne olur saçlarımda ellerini gezindir anne.

Sinan YILMAZ