Şiir yazıyorum,
Korkularım benden korksun,
Soluk güller açsın,
Umut yüreğe saplansın,
Hayat can,
can hayat bulsun diye.
Ve bilmeyenler bilsin,
Ben soğuk sokaklarda dolaŞan
soğuk insanlardan degilim!
Yüreğim yanıyor, ama ben,
Buz çöllerinde buldum dermanımı.

Bir Şiir yazıyorum,
Umutlar yeŞersin diye.
Bilirmisin ey acı umut nedir?
Umuda bel bağlanmasının sebebi nedir?

Bilmiyorum deme sakın,
Çünkü umut umut olalı
YaŞamak hayata bir tebessüm kadar yakın.
Ey hayat, solgun hayat, Gülmek elbette senin hakkın.

Hayata bir umut olmak,
Umuda hayat olmak.
Ve bir gül gibi hayattan solmak!..
Kolay mı umuda bel bağlamak?
haksız yenilgileri sabırla çile kabında soğutmak?
Acıları kitaplara kapatıp, raflara kaldırmak?

Hayat, bulunmaz bir hazine,
Kırıyor bir hiç uğruna, ne diye?
Merhamet pazarlıga çıkarılmıŞ,
Ve Şefkat, beŞ para etmeyenler ugruğa satılmıŞ!

Mazlum ağlar, sokak ağlar.
Yürek yanar, zenginlik yanar.
Acı güler, umut tebessüm eder.
Ve hayat umuttan ayrılıp gider...

Bir Şiir yazıyorum,
çıkarılsın bütün umutsuzluklar
hayattan,
açsın hayatın gönlünde
umut çiçekleri, ve
baharlar doldursun karanlık gönülleri…

Şimdi
buluŞsun derman derdiyle,
Ağlasın umut hayat ile,
KarıŞsın gece gündüze,
Ve dökülsün gözyaŞları gizlice..

Hayatın yarası gönülde saklı,
Umut hayatın eŞsiz ilacı.
Dünya kapatıvermiŞ gözlerini,
IŞitmez olmuŞ umut sözlerini!..
Ve karanlığa saplanmıŞ hayat oku,
Getirdi dünya çirkefi yaŞamın sonunu...

Dünya , kimbilir ne kadar yaŞarsın,
Sevgiyi hiçlige satansın!
Insanlık sana neden baglansın?
Mal uğruna mı, evlat uğruna mı?
Hayat , yaŞamayı özleyen çaresizler gibi
Sesleniyorum sana,
Bak gözlerimin en derinine,
Görebildin mi umutlarımı?
Görmek istedin mi umutlarımı?

Hedefime engel olma dedim,
Beni kendime bırak istedim,
Ey hayat, sana tutundum,
Çünkü sana tutunmak isteyen
Çok mazlum var,
Çok umutsuz var,
Gözleri, yaŞama sevinciyle dolu
O kadar insan var ki..
O kadar yüreği buruk insan var ki..
O kadar hayat yolunda rabbine ulaŞmak isteyen var ki..

ZK. GÜMÜS KURSUN