Kimse yola çıkmasa da seninle,
Gönlüm, gel bu gece huzuru demle,
Bir ömür geçer mi böyle sitemle ?

Bıraksan bu gece gamı, kederi,
Seni anlayacak bulunur biri.

Üzümler baktıkça nasıl kararır,
Bizim yüzümüzü ağartan yardır.
Bir gece yar ile olmakta kardır;

Çokluklardan yeğdir bazen azımız,
Çekecek bulunur inan nazımız.

Çalıp-çığırdığım, bir dem’lik hoşluk,
Kapanır bakarsın kocaman boşluk,
Gider başımızdan, deli sarhoşluk;

Gel bu gece son ver sen bu benliğe,
Ter ket sarhoşluğu divaneliğe.

Çakılı kalırken göklere inat,
Bir dene uçmayı sen, kanat kanat,
Ne de çok zenginmiş gör ki, kainat;

Can bulur cihanda kelimelerin,
Kalırsın hayrette tutulur dilin!

Bir ömür, ne de çok, hep özlediğin,
Yalın ayaklarla gezemediğin,
Hani bir bilmece çözemediğin;

Kalem oldu alem, kağıt kainat,
Geç bütün zamanı şimdi tek kanat.

Gel bu gece, olmazları ol eyle,
Deniz olmasa da gönlü göl eyle,
Göz yaşını rahmet diye sel eyle;

Kainat bir fanus olmasa gerek,
Gökler de yarılır inan severek...

O sağlam ipliğin tutsan ucunu,
Yine göz yaşından yoğur harcını,
Bir gözyaşı siler bütün borcunu;

İstemez ne yaşmak, ne de bir mendil,
Yeter ki sen gerçek ağlamayı bil...



Hayrettin YAZICI