4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
902
Okunma
.....
Halbuki son damlasını da bırakınca bulut
Hiç olacaktı yalnızlıktan…
Şavkı söndü ay yüzünün
Göl gizlendi karanlığında
Sağır eden bir sessizlik
Uluyan ormanın başucunda.
Puhu kuşları nöbete durmuş geceyi
Ucundan sonuna üşümüş ruhum
Gidişinle azalmışım
Gelişin bir sıtma nöbeti
Avuçlarımda üç beş mısra
Dilimde mürekkebin buruk rengi
Bir diyeceğim vardı ardın sıra
Bir tercih meselesi böylesi susmaksa
Ayağım göl suyunda, sırtım ormana yaslı
İçime akan yaş ve ayyaş bir serseriyim
Aklımın bakir topraklarında…