Eskiyor takvimler,
her yaprak sona götürüyor talan ömrü
bitmek tükenmek bilmeden geçiyor gailesiz hayat dertlerle
zaman inadına sömürüyor umutları
ey gafil insan
kendi yaşamlarımızın Azrail’i oluyoruz
uyanalım artık bu derin uykudan



Evet geçiyor günler,
an be an yalnızlıklarla
kendi kazdığımız kuyulara düşüyoruz çoğu zaman
ruhban inanışlara takılı kalıyoruz
felsefi görüşler kemiriyor zavallı beyinlerimizi
sonra deliliğe vuruyoruz
yaşadığımız anlamsız med-cezirleri



Sallanıyor ellerimiz kaygıyla,
sonuçsuz kalıyor her bir inançlı girişim
geçiyor ömür,boş boş
ne bugüne faydamız dokunuyor
ne de yarına yok birikim
ellerimiz yetim kalıyor
veran,zebil dünya, dün dünden yetim



Gün gelecek,geç kalmış olacağız
tüm umutlara uzak,gerçek sona yakın
geç olmadan tutunalım geçici hayata...



gökperim...