belki de aşk dedin Behire
ben duyamadım!







uyunmaz gecelerde adın vuruyor damgasını
ve gözlerin bir deniz maviliğini sürüklüyor peşinde
rehin alınıyor bir düş,
bir siyah,bir beyaz
kapatıyoruz!
bugünlük aşk bu kadar



gözlerin ağrımasın yüreğin kadar,
göremezsin Behire
sen göremeyince kaç âmâ dolanır beline
iki satırlık hayallerinin arzuhalliğini bile yapamaz nice Bekil
sen gönlünü eğlendiremezsin,
hep hicranı yutar nefesin
soluksuz kalırsın Behire



doksanlarında kim bilir,
kim bilir kim kalacak yanında?
kaç Behire kaç
kaç Bekil uyanacak nedamet uykusundan?
ölüme saniyeler kala üşüşmeyecekler peşine
onların susadığı aşk ,
kuruyacak yüreklerinde..


ve sen,
sen Behire
seni anlamadı senden niceleri
soluğunu farklı saydı,kan emiciydi,
sırtlan geceleri
bir aşk için pusu kurdun belki,sokulurken Bekillere
bir kumru konar diye bekledin,
yavrusunu ellerine ceylan sunar
yeniden avuçlarına alacaktın belki..




sen bir şehirdin Behire
İstanbul oldun
büyüdün,serpildin,güzelleştin
bir İstanbul doğurdun!