Tutamadım avuçlarımın içerisinde buğulu ellerini
Isıtamadım kalbimin aman vermeyen bu buz soğukluğunu
Olmadı kader dedim kaderime yenik düştüm
İçimdeki acı yüreğimi ciğere dökülen alkol gibi yakmakta
Herhangi bir kurşun yarası dahi bu acının yanında boş kalmakta
Sensiz dünyam senden haber alma ümidi ile dönmekte
Ve ben yalnızlıklar içinde yitip gitmekte
Yaklaşmaktayım ecele senin acınla seni kaybetmiş olmanın verdiği bu rüzgarla
Erimekteyim gün aşırı sevdaları hala kıskanmakta ve acılı şarkılarda ağlamaktayım
Bir tek dileğim var mutlu ol yeter sözü hala bir anlam taşımakta
ve ben bu anlamda ezilmekte sessiz kimsesiz kalmaktayım
Loş bir dünya var hayalimden göz yaşları eşliğinde süzülen
Kanayan yaramdan dökülen damlaların adı alev şeklinde içimi yakmakta
Ve ben bu boşlukla yaşamaya mahkum olan sessiz kimsesiz bir figüranın cama vuran hayalindeyim
Sense tüm cennet köşelerin en nadide manzarası olmaya hazırsın benliğimde
ve bu terkedilmiş yüreğimde
Sana yazıyorum anlatamıyorum çektiğin acı benimki yanında bir hiç diyemiyorum
Sana kıyamıyorum cevap bile veremiyorum
En kuytu hücremle beraber seni sadece çok seviyorum...

Bir Garip MeHMeT