bunlar bir uçurumun kenarından dökülen nağmeler
acımı anlatmaya yetemeyecektir bu kelimeler
tüm hüzünleri bünyesinde barındıran masum kaybedilmişlikler
yalnızlıkla bezenmiş türlü kavanoz dipli karekterler
durmaz yolunu bulan gözlerde dökülen inciler
aklın yarattığı bilemez ölüme yaklaşmış kimsesizler
bir ağıt misali dillerde döner durur kadersizlikler aşklarla yanacak çaresizlikler
yalnızlığa klavuz olacak her tümceler
ve alemi hissedecek tüm bu pişmanlıkla yazılan cümleler
okunmayacak bu ölüm sahiline misafir olan tüm acısal hisler
ince bir gökyüzü ardında kainattaki güneşler
uğrunda eceli bile ayartacak amansız gölgeler
hayatımda her mevkide söz sahibi olabilen bu terbiyesizler
parçalanan kimsesizlliğimle övünecekler
tüm acısal hisler ve maneviyatı geçmiş gönüller
silinecek rakı kadehlerinde en duygusal ömürler
unutulacak yarım kalan sessizler acınacak çalacak onlar için tüm hüzzam eserler
bakılacak hüzzam tonunu yaratan tüm pencereler
ve sadece görecek herşeyin hüznünü hisseden bu köhne gözler
oku intihar eşiğindeki bir kefenin sözü bu içinde kucak dolusu elemler
ey dünya ben ölürken sana bir çocuğun gözlerindeki nem misali sevgiler....
Bir Garip MeHMeT