ANLAMI YOKSA YAŞAMANIN



Kapanmışken tüm kapılar
Ve geçmişime bakamayacak kadar korkakken
Sessizken, suskun,
Dilimde gizlediğim tüm kelimeler
Boğarken beni yüreğimde,
Gitmişken tüm sevdiklerim,
Unutmuşken, hatırlamazken,
Telefonun çalmayan diğer ucuyken,
Gelmeyen mektupların beklentisi,
Söylenmeyen sözlerin dinleyicisiyken,
Sohbetlerinde eski dost muhabbetlerinin
Adı geçmeyen bir konuyken,
Bitmiş içki şişelerine söylerken sadece şiirlerimi,
Ardı ardına içtiğim sigara dumanlarından
Yarattığım yüzler dağılırken nefesimle,
Sadık sevgilisiyken ölüm zihnimin,
Sevişirken kalemin ucundaki harflerin dizilişiyle,
Biranın arpasını işer
Rakının alkolünü kusarken bedenim,
Ağza alınmayacak küfürler savururken tüm ihanet ve nankörlüklere,
Sus, görme, duyma, hissetmeyken,
Unutmuşken parmak uçlarım bir tenin yumuşaklığını,
Kokusunu unutmuşken dağınık saçların
Ve hiçbir umut kuramazken yarına dair
Şimdi böle
Öylesine anlamsız
Beklentisiz
Umarsız
Yarınsız
Yaşamak niye,
Niye bütün bu boşa tükettiğim hava,
Gördüğüm renkler
Duyduğum sesler
Boşuna konuştuğum tüm cümleler.
Böyle düşünmeden yarını
Beklemeden hiçbir umudu
Unutmuşken uyuyuşlarım güzel rüyaları
Ve kabusları dost bilmişken uykularım
Yaşamak niye.
Niye hiçbir vereceği olmayan yarını beklemek,
Kapısı hiç çalmayan odaların içinde olmak,
Artık melodisi tükenmiş şarkıları dinlemek,
Çalmayan telefonların
Gelmeyen paketlerin beklentisi niye,
Hiç duymayacağın
Söylemek isteyip de söyleyemeyeceğin sözlerin beklentisi niye,
Niye ölesiye değil de
Öylesine yaşamak,
Ki sen istemişken hep onurlu bir kavgada
Ve savaşmışken bunun için,
Ki sen uğruna düşülecek bir aşk için ölmeyi istemişken hep
Uyumuşken yarin göğsü kokusunda
Ab-u hayatı içmişken dudaklarından,
Şimdi böle
Böle anlamsız
Böle yalnız
Böle savaşsız
Böle korkak
Böle umarsız
Böle yarınsız
Yaşamak niye.
Yaşamaksa bunun adı
At kendini denizlerin dalgasına
Bırak sonsuz boşluğuna yüksek bir tepenin
Bir bıçağın soğuk kırılganlığına
Bırak ki
Bir anlamı varsa yaşamanın
Gururu olsun ölürken.


27.02.08
Kulp