ÖĞRETMENİMSİN
Çocuk olsam karşında

Havadayım,kanatlarım bile yok üstelik,
Küçüğüm daha
Ama havadayım işte
Uçuyorum,
Ellerin var çünkü,
Ellerin,
Öpülesi anam gibi,
Öpülesi ellerin var
İpeksi,
Beni havada tutan.

Göğün üstündeyim,
Yüksek bir yerde,
Çünkü gözlerin var
Beni tanıyan gözlerin var,
Beni anlayan,
Düpedüz uçuyorum işte,
Çünkü gözlerin var
Bana bakan.

Bulutlara meydan okuyorum,
Kuşlarla yarışmasına,
Yağmura yukarıdan bakıyorum ilk kez
Üstelik ıslanmıyorum.
Çünkü,
Çünkü bir ses duyuyorum,
Sesin var,
Bir şeyler anlatan,
Bana bir şeyler söyleyen
Sesin var.
Hani böyle bir ninni gibi,
Şarkı söyler gibi
Dünyanın en güzel sesinden,
Biraz masalımsı
Ama gerçek haa
Sesin var
Bana bir şeyler öğreten.

Sonra
Sonra sen varsın
Karşımda
Güzel bakışın var,
Ellerin var saçımda,
Kelimelerini dinliyorum,
Sanki büyülü.

Sonra
Sonra evimde varsın sen,
Kitabımın sayfalarında
Yazdığım kalemin ucunda varsın.

yürüyorum
yolumda varsın,
yol gösteriyorsun.

Unutuyorum
Susuyorum bazen
Konuşmayı öğretiyorsun.

Korkuyorum bazen
Ağlıyorum
Saklanıyorum,
Bir bakıyorum
Sen
Dünyaya hükmediyorum.

Her yerdesin sanıyorum
Sağımda sen
Solumda
Evimde
Okulda
Sokakta sen
Bir bakıyorum
Yok
Hayır değil her yerde
Bir yerdesin sen
Bir yerde
Sadece bir yerdesin sen.

Üç heceli bir kelime sanıyorum seni
Ama değil
Söyleye söyleye
Bitiremiyorum.

Her yerdesin sanıyordum
Değil
Bir yerdesin sen
Yüreğimde.

Üç heceli bir kelime sanıyordum seni
‘öğ-ret-men’
Ama değil
Söyleye söyleye bitiremiyorum.

Öğretmenim
Farklı bir aşkın tarfi bu
Seni sevmek değil
Seni
Yaşıyorum.
BARIŞ ŞENTÜRK