DİLİ DELİ
her şiir
bu şehre
bir nehir gibi
akıyordu.
ve ben umutlarımı kurşunlayan yalnızlıklara
kuru sıkı sevdalarla karşılık veriyorum
üstelik düşleyemiyorum
-di’li geçmiş zamanlarda yaşıyorum hep
yaşadıkça
-de’li geçmiş zaman oluyorum.
en büyük yumruğumu attım sanıyorum bazen hayata
o,silah çekiyor
yenilenmeye vakit bulamadan
yeniliyorum
yeniliyor
yeniliyordum
-de’liriyorum

susuyorum bir müddet sonra
bir müddet kahkaha hiç sebepsiz
göz yaşlarımı gizliyorum dudaklarımın arasına
göz yaşlarımı konuşuyorum
ama anlatamıyorum.

hiç söylenmemiş kelimelerim var benim mesela
yarım kalmış cümlelerim
gözlerim hep uzak bir şehirde
uzak şehirlere şiirler yazıyorum
boğuluyor
boğuluyorum.

binlerce ben öldürüyorum içimde her gün
binlerce ben idamlara gebe
siyah beyaz bir yaşama uzatıyorum ellerimi
-diğer renkler çoktan sürgün-
beyazımı kaybediyorum.

her şiir
bu şehre
bir nehir gibi
akıyordu
ve ben korkularımı büyüten kaybolmuşluklara
hep yeni bulunamamışlıklar ekliyorum
ekledikçe
eksiliyorum
yitiyorum
yittim