"değil mi ki ardına takılıp gidiyor zaman
değil mi ki sen gittin,
eylül de gitti..
uzadıkça uzuyor sanki yaşam"



çözülesi problemlerimi düşünüp durdum,uyunmaz gecelerde
fikrimi mağlup etti,siyahın renkli gölgesi
ağlamalarımı uydurdum bir müddet sensizliğin ritmine
annemi hoşnut ettim,unutmanın,
seni yok saymamın hediyesini verdim mübarek ellerine..


yalancı duaların kalabalığında gördüm gözlerini
bir göz kırpma seansına tâbi tuttu yüreğim
aldanmışlıkların en beceriksiziyle avundum,
sersemliğimi iki güneş ertesi doğuracaktım
hep gün batımlarını uzattım,eylülü sıvazladım,yarınlarımı hiçe saydım


yeteri kadar yanıyor mu kalbim,bilemiyorum?
öteki aşıkların örgütlediği aşk acısını dereceliyorum
baskın bir eylül çıkıyor karşıma,baskın bir hazan
soğuk sularla yıkanıyor diğer mevsimler
eylülü es geçiyor,bedavalığına vurduruyor esintiler..


kelepçeli aşıkların uzağında söndürülüyor aşk
üzerlerine bir kum fırtınası atılıyor, sanki hor görüyor topraklar
siniyor taşa,toprağa bir güzelin leylak kokusu
adı ömürlük,
adı kalmıyor eylülün,
müebbete teslimiyeti arttırıyor,yıkılmış kentler,teğet geçilmiş insanlar..


kutsanmış yüzünden geçiyor tuhaf sersemliğim
sedefler olacaktı,sözünü etmiştim mavi denizlerin
alaca teninden soyacaktım karanfilleri
yüreğinin akça,pakça halini örseleyecektim belki,
kim bilir?
bir devrana takılan hüznümü alacaktım boynuma
arsız takiplerine kulak asmadan aşacaktım taşlı yolları
ve sen eylülü bekleyecektin hala vedalaşmak için
incecik bakışlarını örtecekti ayrılıklar
ve ben peşinden kovalayacaktım eylüllerin..


bir dejavu eylülün yüklediği sır
körkütük edermiş adamı,temsili bir aşkın yarası
aranmalara geçiyor cismimizin kurbanlığı
acemiydik,
mevsimleri hep eylül sandık
belki yeniden aşık olacaktık
sanki yaşamadık !

yaşadığımızla aldandık