I

Eylül...

Eylül, bir ay,
Eylül, bir isim,
Eylül, hüzün,
Eykül, aşk,



II



Eylül’de Yaşam...

Ben bir Eylül’ü bilirim aylardan,
O da hayata merhaba dediğim için,
Hep Eylül de aşık olduğum için,
Ve aşklarımı yaşadığım için,
Tahmin ediyorum ki,
Ömrümün son günleride Eylül’den olacak,
Hüzün=Eylül
Eylül, yine hüzünüme hüzün katacak,





III




03.09. Sene bilmem kaç,
Hayata merhaba demişliğimiz var,
Sonralardan öğrendik ki,
Bu ayın adında hüzün var, aşk var,
Evet gerçekten doğru,
İlk aşkımı yaşadım yaşım daha 17 iken,
En deli çağımızın Eylül’ünde,
Ve ayrılığı tattım yine bir Eylül akşamının serinliğinde,
Yıkılmadım diyemem, yıkıldım,
Elbet ama yine toplandım.
Eylül ayının bana bir doğum günü hediyesi olarak agıladım,
Kabul etdim.
Sonra seneler geçti yine bir Eylül günü,
Tanıştım birisiyle,
Yine doğum günümden bir kaç gün önce...
Eylül, doğum günü hediyemi unutmamıştı sanki yine...
Ama bu aşkta kısa sürdü, çabuk bitti...
Bir güle aşık olan bülbül gibi,
Gülün dikenleri yüreğimi delip geçti,
Bu defa yıkıntılarım daha hasarlıydı,
Kendimi toplamam biraz zaman aldı,
Yine de yaşam unutturdu bazı şeyleri,
Ve devam dedi hayata,
Devam ettik yaşama yarı aksak,
Ve günler geçti yine geldi Eylül,
Ve gelmeden bana yine yaptı yapacağını,
Son hediyesiyle çıktı geldi karşıma,
Al buyur dedi,
Bu son sevdan ve son şansın...
Bir daha şans yok sana bu hayatta...
İstersen bu şansı iyi kullan,
Ve 03.09 yıllardan bilmem hangi yıl,
Hatırlayamıyorum ki,
Doğum günümde yine aşk yaktı yüreğimi,
Yorgun ve yaralı yüreğimi...
Eylül sözünde durdu şimdilik,
Bu sefer mutluluk var yürekte.
Birazcık mola verdik üzüntülere,
Yaşam denen bu gizli dönemeçte,
Eylül adı kaldı bir aklımda,
Bir de sevdalarım yüreğimde.
Biliyorum ki, yine bir zaman,
Yine aylardan Eylül de ama,
Sene bilmem kaç bilemem ve tahmin edemem.
Ölümümde bu ayda olacak,
Hayata merhaba deyişim gibi...
Tahminim bir Eylül akşamında,
Gözlerimi kapatacağım hayata,
Bir daha açmamak üzere,
Ve Eylül son bulacak bende,
Hüzünler son bulacak bu bedende...



Mehmet Akif AKSEL