Bugün sevdamı tualime aksetmek istedim,
Şiirime konu yapmak istedim seni,
Gönlüme tutsak etmek istedim,
Yine beni sevmediğini söylemen için,
Yine bana eziyet etmen için,
Ve bana zalimlik yapıp, zulmetmen için,
Onun içindir ki, seni zalim olarak sevdim,
Resmini ona göre çizmek istedim,
Kirpiklerini ok yaptım kendimce,
Sinirlendikçe kalbime batır diye,
Gözlerini silah yaptım, isteyince beni can evimden vur diye,
Saçlarını kılıç yaptım, dilim dilim doğra beni diye,
Ben seni hiç sevmedim ki,
Canımı bile verdim uğruna,
Sen anlamadın,
Şimdilerde sevdam gönül heybemde saklı,
Boynu bükükçe,
Ben hep umutlarımda yıkıldım yine,
Gözlerin elaydı, gamzeliydi yanakların,
Dudakların ise kıpkırmızı,
Ve ben o kırmızılıklarda vuruldum, aşka sevdaya,
Kanımdan kan aktı, canımdan can gitti,
Ama şimdi o kırmızılıklar,
Sen de bir zehir, benim için ise sahtelik,
Sen benim için Artemis’tin,
Anadolu gibi bakirdin,
Rumeli gibi çılgın,
Ve Karadeniz gibi hırçın,
İnciler diziliydi ağzında sanki,
O bembeyaz dişler,
Ve beni benden alıp giden gülümseyişler,
Ellerin pamuktu, yumuşak yumuşak,
Nefesin hafif bir yel gibi tenime vuruyordu,
Ağlayışların doğaldı,
Sen doğaydın, ağlaman doğaldı,
Gözyaşların çok değerliydi benim için,
Çatlamış toprak misali,
Yağmur bekleyen yüreğim için,
Tenin mermer bir sütundu,
Gözlerim gördü birden, dilim tutuldu,
Gönlüme aşk mühürü vuruldu,
Kilitlerim tek tek kırıldı,
Çilingirim sendin, açman gerekliydi,
Saklı ve kilitli olan sevda sandıklarımı,
Ve sevdaya tutsak yüreğimi,
Açman gerekliydi,
Ve bir tek söz yeterliydi...





Not: Bu şiir bir kurgudan ibarettir,
Zaten hayatta bir kurgu değilmidir,

Artemis: Yunan mitolojisinde Ay Tanrıçası anlamına gelmektedir...




Mehmet Akif Aksel