Tohumdum ekildim toprağa.
Ana rahmine düştüm ben.
Bahar geldi fide oldum.
Can oldum, gün sayar oldum.
Yaprak verdim yeşil yeşil.
Zamanım doldu, doğdum.
Gonca oldum dizi dizi.
Büyüdüm genç oldum.
Aslımı buldum, gül oldum kırmızı kırmızı.
Olgunlaştım, sevdim.
Bülbül gördü gülü aşık oldu güle.
Ben seni gördüm sana aşık oldum.
Gül de bülbülü sevdi aşkına karşılık verdi.
Senden ise bana bir cevap yok.
Bülbül güle aşkından hergün durmadan şakıdı.
Ben de sana olan aşkımı şiirlerime döktüm.
Ve mevsimler geçti geldi sonbahar.
Gül soldu.
Ben yaşlandım, ihtiyarladım.
Kış geldi en sonunda.
Gül kurudu.
Ben öldüm.
Bülbül gülü her sene bekledi.
Ben de seni mezarımda bekledim gelir diye.
Gül her sene bahar da aşkından yeniden doğdu hayata.
Ben ise senin gelmeni bekledim mezarım da.
Bülbül ve gül aşklarını hersene yaşadılar.
Bülbül ile gülün aşklarını kıskandım ben.
Ben hep seni bekledim... Sen gelmedin.
Senin gözün de aşkım buymuş...
Bülbülün güle verdiği kadar bile değerim yokmuş...



Mehmet Akif Aksel