kalın çizğilerle altını çizdik hayat denen ömrün
sakin denizlerde yüzdük çoğu zaman
arada dalgalansada okyanuslarımız
hep bulduk bir ada yaşatacak

zincirlerle bağladık sevgileri
buluşturduk hep bir potada günü
kah romanlara konu oldu günümüz
kimi gün herkesle aynı sahne

sakladık içimizde en şuh kelimeleri
kırmızıya çalsada rengi cümlelerimizin
sus geldi dudaklarabekledik
belki bir tamamlayan olur diye peşpeşe noktalar koyduk


özledik çoğu zaman gözlerde anlamları
bekledik belki anlamlarda buluştuk
zamana ilaç görevi yükledik umutla
belki kaçırdık anları beklemekten

yargısız yargılandık bazen
belki çoktu suçumuz
kimbilir belki de yoktu
masumduk

süzdük çokça geçmişi
elekte kalan yaşanmışlıklar
adına yaş dedik
ve buğün derken bir baktık yol yarıyı geçmiş

biriktirdik çokça sevgiler
gizledik belki avuçlarımızda
aldıklarımız yüreğimizde
alamadıklarımızın tadı damağımızda ümid ettik bolca

bir rüya gördük belki hayra yorduk
belki tetikte bekledik gelecek felaketi
büyüdük ve öğrendik sabrı
çizdik gözlerimize hüzünleri

ve bir rüyaydı hayat
varmı yüzünde tebessüm
yüreğinde huzur
avuçlarında çocuksu ebeler....