Ey resûl müjdeydin Mevlâ’dan bize
Örnek bir devirdi senin zamânın

Adem’in sulbünden son peygamberdin
Mekke’ydi doğduğun kutsal mekânın

Yücelerden gelen davetin haktı
Rabb’inden inzârdı inen Kurân’ın

Merhamet doluydun sevgi doluydun
Çağları aşmıştı rahmet ummânın

Görmedi haksızlık hiçbir mahlûkat
Akraban da olsa haktı mîzânın

Cesaret azmindi affınsa deniz
Sabır silahındı aşktı irfanın

Yumuşak huyluydun açık sözlüydün
Gönül sahibiydin çoktu îzânın

Güzel ahlakınla eşsiz biriydin
Bitmez, tükenmezdi dosta ihsânın

Dostun en güzeli yardımcın oldu
‘O’ yüce Mevlâ’ydı gönül sultânın

Yanına gelenler ey kutlu Nebî
Lutufla döndüler yokken imkanın

Tevhid-i ekberdi dinin temeli
Zikirle doluydu hamddi her ânın

Yorulup yılmadın bir hayat boyu
İslam nizâmıydı yürek figânın

Öğrettin doğruyu âdemoğluna
Vahiydi, hikmetti özlü beyânın

Ölümün, hayatın Rabb’in içindi
O’nun adınaydı azîz kurbânın

Fedâ olsun sana cânım cânânım
Kurtuluş yoluydu ulvî bürhânın

Ey Nebi güneştin nurunla geldin
Çölde hayat buldu imân kervanın

Seni gören gözler hayrân olurdu
Yansırdı yüzüne nurlu imânın

Karanlıktan çıktı gün aydınlığa
Alçalmış şu dünya oldu zindânın

Ma’rûfu emrettin münkeri yasak
Barıştı sevgiydi vedâ fermânın

Tebliğini yaptın yer gök şahittir
Rabb’inden mirastı bâkî furkânın

Allah’ın emriyle ömrün son buldu
Ağladı ashâbın yandı cihânın

Sahipsiz kaldılar yetim oldular
Temiz Ehl-i beytin Ali’n Osmân’ın

Ebter diyorlardı sana cahiller
Her iki cihanda sürer ünvânın

Seninle anıldı İslam-ı mubîn
Dünyayı kuşattı sardı ezânın

Salât selâm sana ey kutlu Nebî
Bâkî kaldı ismin yüceldi şânın

Havz-ı Kevser başı buluşma yerin
Dolup taşacaktır ümmet-i cânın

‘Ümmetî ümmetî’ dediğin günde
Kurtuluş imkansız yoksa emânın

Allah’ın izniyle şefâat et ki
Duanla affolsun garîb ozanın



08.03.2008
Menderes OYANIK