19
Yorum
0
Beğeni
4,8
Puan
2018
Okunma

Ne gece farkında
Ne doğan gün
Bu ikilemde kaybolup gidiyorum
Ne ayaklarım ağırlığımı taşıyabilecek güçte
Ne yüreğim koruyor sükutu
Beni dinliyorum...
Benden öte bir sessizlik
İçimdeki çocuğu davet ediyorum
Biraz çılgınlık işte
Nafile…
Oda derinlerde bir yerde, ağır uykuda
Hesap soruyorum kendime
Acımasız sorular geliyor aklıma
Karşımda savunmayı bile hiçe sayan
Yine ben…
Ağırlaşan başımı alıyorum avuçlarımın arasına
Dağ gibi büyüyor sığdıramıyorum.
Yarınlara cemre düşmüş
Umuda tutunmak istiyorum
Kalıyor elimde
Bir ceylan bakışı sevdiklerim gözlerimde
Sonra zifiri karanlıklara dalıyorum
Ben benle baş edemedim be dost
Acılar sızıyor içime yudum yudum
Yorgunum…
Devrim Tülay Aydın
< Şiirime yüreğinin güzelliği ve sesinin doyumsuzluğu ile can olan çok değerli hocam Sn. Mehmet Nalbant’a teşekkür ve saygımla...>
5.0
90% (9)
3.0
10% (1)