bir vakit yanında olacağım
an gelecek susacak herkes
dibinde bitip belireceğim
evvela derin bir nefes,
gözlerinde bir kibrit çakacağım
başını eğeceksin neden
yalnızlığımızı tüttüreceksin
bir ara öyle duracağız
sımsıkı sarılacak iki beden
gören ölüme gidiyoruz sanır
her zamanki gibi önce sen soracaksın
seviyorum demekte geç kalacağım
hissiyatım her daim içimde sır
ve biliyorum pişmanlığa yakın
belli belirsiz kendime kızacağım
elbet beni tanıyanlar tanır
şüphesiz sen daha çok özleyeceksin
bunu söyleyecek kadar merhametsiz,
lüzumundan fazla insafsız olacaksın
ve bir o kadar da kasavetsiz…
ben istifimi bozmayacağım
gözlüklerinin üzerinden süzeceksin
bakışların boğazımda bir düğüm
ve birkaç söz bırakacak yarım
ve sen yine kendini ve beni üzeceksin
yanına sokulacağım iki büklüm
akşam ayarı bozuk çalacak
bilirsin gururunda taviz yoktur
başı dikine halin beni benden alacak
tuhaftır ki ezip geçmeyeceksin
ve aramayacaksın hiçbir kusur
sen yalnız isyanında ne desem muhalif
gözü kapalı davanda tükenmez bir ısrar
ne bir kabul huzurunda ne bir teklif
içim sıra kırbaçladığın bir mahrumiyet var
ki en ince dokunuşa muhtaç
belki inadında cezp eden bir tavır
ansızın yerle bir olacak yıkılacağım
küstah bir münakaşaya dahi aç
biliyorum uluorta sersefil kalacağım
teslimiyetim tam teşekkül hazır
zaferine kadeh kaldıracağız üç defa
gecenin ağzında kuru bir tükürüktür ayaz
bir vakit yanında olacağım güç bela
sen tasviri ay gibi karanlık, hilal gibi beyaz
dibinde bitip en güzel şiiri sana yazacağım…