serseridir benim sevdam
avare avare dolanır,
ne zamandır hovardalık peşinde
sevdikçe sevmeler usanır
ne karanlıklarım kavrulur güneşinde
ne aydınlıklarım bulanır
serseridir benim sevdam

ince zümrüt gün gibi dişlerin,
hele kaşların, kırbaç gibi uzun,
dudakların isviçre çakısından keskin,
birkaç sözle büsbütün mahzun
bakışların boksör yumruğu,
güldün mü dağılıyor ağzım yüzüm
tel teldir ipek saçların,
boynuma urgan düğüm düğüm
bir adımınla tekmeleniyor sandalyeler
cellat baltalarında bileniyor ölüm
bilmem, uslanır belki bu sefer
bahsi hoş bir yaradır kaşıyorum
serseridir benim sevdam
durup durup sana sataşıyorum

yok, kalmadı tadım tuzum,
tutmuyor elim ayağım
en panik halinde basmasın sıkıntı
hıçkırık tuttu mu seni
zıvanadan çıkıyorum,
belli olmuyor solum sağım

yaprak yeşili üzerinde tek ahbap
az çilek alerjisi tadındadır öpüşün
ince sesin en sivri matkap,
azıcık yükseldi mi eleğe dönüyorum
iki parmağının arasından çektiğin tütün,
beni kasıp kavuruyor duman duman
bir kısmım üfledikçe toz bulut oluyor,
bir kısmım tablada kalan kül bir tutam,
en azılı kısmımsa zevk kokar…
serseridir benim sevdam
narin elin uzandı mı
kınını terk ediyor kılıçlar,
dokundun mu usturalar çiziyor,
ağladın mı gözyaşlarınla boğuluyorum;
omuzların kuru sinek gibi eziyor
sen yağmur yağdığında,
başka ıslanıyorum
bir ıstırap çeliyor yüreğimi,
birkaç sel alıp götürüyor…

bulutlar, ah senin bulutların
gözlerime resmini dokuyor
bir yanlışım olmaya görsün,
insafım şahsıma bin bela okuyor

ben sana ‘kestane şekerim’ diyorum
sensiz her şeyim yarım
şehir şehir ter dökersin
fırsatını buldukça ararsın
koyu sıcaklığınla sımsıkı sararsın
özlediğim kokun en işveli esin
avuçlarında soluksuz yaşarım
ben sana ‘kestane şekerim’ diyorum
serseridir benim sevdam
en mazoşist haykırışımla
seni seviyorum…