Savururken hayat bir o yana bir bu yana
Bende bir kader ağacı meyvesi
Bir fotoğraf kadar donuk hatıralar
Bakışlar, duruşlar hep beyhude

Çile mevsimi
Kadın teninden bahar, öyle solgun
Biraz mavi sürdün mü üstüne
Toprak yeşeriyor
Yeşile inat mavi zamanlar
Ağaçlar gülümsüyor

Cam buğusunda isyan
Bir görünüp bir kayboluyor
Yakışmıyor sevgi seline nefret
Parçalı bulutlu saatler
Bir türlü tükenmiyor

Mor gecelerin sabahları hep sensiz
Terimde kan kokusu
Aşk yağmuruna tutulmuş
Bir vapurun son seferidir
Çehrende devleşen dalgalar
Ancak gözlerin sakin koylar

Sığıntıyım size karanlıklar
Vardı ki bir günahım
Hasrete köleyim duraksız
Sinsice yaklaşan o günü beklerim sadece
Alıştırırım kendimi bitişlere
Her kabusumda son adımların götürdükleri saklı
Maviye veda çığlıkları…


Yavuz Süleyman OĞUZ

Kapalı kapılar ardına sakladım varlığını, şiirlerime gömdüm.