Adressiz umutlara yazıldım,yol aldım gri günlere,

Tutamadım ellerinden sevdaların,vuruldum,kaç kere...

Yoruldum taşımaktan,acele ettim belkide,belkide geç kaldım,

Şimdi sevda kusuyor yüreğim,nekadarda ertelemişim,



Acaba diyorum;bir şeklimi vardı hayatın,yanlışmı çizdim,

Hani,bir işlemdide,benmi çözemedim,anlamadım...

Gerçi oda beni anlamadıya,haybeden geçip gitti yıllarım,

Neresinden tutulur hayatın ?. neresinde durulursa umut olur?...



Ömür şöyle bir ölçsem,kaç kulaç gelir,başından sonuna,

Ölçüyümü unuttum,yoksa kulacımı geniş tuttum anlamadım,

Gerçi oda beni anlamadıya;bir yığın düş kırığı,usandım...

Keşkelerle dolu bir ay,belkilerden bir yıl,içinde iyikiler varla yok arası...



Çokmu istedim hayattan,yüreği güzel,azı karar çoğu zarar,

Tamda bir manâ yükleyeceğim tutuyor,teğet geçiyor sevdalar...

Yanlış yerdemi duruyorum,omu yanlış anlıyor,anlamadım,

Gerçi oda beni anlamadıya;yanık bir yürek,silik umutlar,yürüyorum...



Acaba bir tartsam hayatı,kaç kilo gelir etiyle buduyla,

Umutlarımı kaçla çarpsam mutluluk eder bilmiyorum,

Hangi güne sersem naftalin kokuyor,anılarım çakılı sandık...

Boğazıma kadar geldi,bağışlayın dostlarım;ben hayatı anlamadım,

Gerçi oda beni anlamadıya,nefesim boğazımda şimdilik yaşıyorum