şiir kelimelerin kalemle yaptığı raksın izdüşümüdür ak kağıda...

Denize karşı fırtına, su'yla içli dışlı bir kumsaldık

``

Bazen esmer bir bankta gördüğün gölge, haliçler yürüyen ateştim.
Çocuktum, gittiğin semtler kadar büyürdüm belki, Bazen bir yılan hikayesini andırırdı bekleyişim, hiç gidemeyişim.
Dönüp dönüp bakan bir gözlerin yoktu, yoktu ellerini sallamak gibi bir lüksüm, mendilim kadar yoktu yine yılmak..


Yıkılmak olmamıştı hiç, koltuk altımda haki bir pardösü, saçlarımı kaşındıran şapkam, yeşil bir yol adımlarımda binlerce heyecan, kırış kırış gazete sayfaları, cinayet haberleri, işbirlikçiler, tutucular,hırsızlar yağmacılar hepsi hepsi bir arada bir benim iki kişi; haliçlerde ateş taşıyan, kıyılarda bir olta sakinliği,eylül dingini balıkçılar kadar bir bendim bizi, böylesine taşımaya meilli.

Yüzü kızaran bir çocuktum belki, belki dünler öteki günlerdeki gibi sessizliğim,
şu denize verirdim benliğimi, bilseydim her kıyıda sana çarpacağımı eğer..

Bilseydin;

ışığa karşı tutunmuş, aydınlatıyorum gittiğim her yeri..

Gelirdin..

Biliyorum..



Eyvallah...

boynun hala elma kokuyor ya
ben yine razıyım cennetten kovulmaya...



Sevgimle

Çocuktur !
Ağzına kadar dolu bir kırık sürahinin ;kırık yanıdır..
Sevgiler size...