Kızıl kaşlarında kar tozu
Elleri saçında çıplak
Kirpikleri incecik,
Uzun ve kullanılmış


Hep aynı haliç
Ahşap masalarda anason
Kıyısında erimiş bahar
Kadın dilinde zehir
Apartman boşluğu kayıp adresler


Nefes almaya vakit yok
Sesini bulamıyor çocuk
Nerede kaybetti adını
Nasıl da kaşları tel tel dağıldı korkudan
Eksilmişti sanki o an


Ahh ne zor


Ham böbreği
Birinden zorla alıp, ötekine verileni yaşamak
Ne zor
Üzeri örtülü bisikletlere camdan bakmak
Ve ne zor
…….dudakları dahi alkol komasına girmiş şehirde yaşamak


Tütün çocuk
Siyah
Simsiyah balıkçı ırgatı daha dokuzunda
Çocuk
Pırıl pırıl gözleri vurgun yemiş filikada


Oysa
Dolunay yutabilir gece
Yeniden başlayabilir bahar
Sabaha karşı ezan…


Işık değil
Dolunay dedim çocuk
Kalk
Dudaklarını bulamıyor şehir
Kan revan sicim çıkarıyor tığ ucundan
Kalk dedim çocuk
Lagos takılmış ağ’a
Çırpınıyor…




Çıplak ayakla pamuk gibi kıyı
Ağzım bir ıslık çalsa
Uçsa martılar
göğü yarsa


kalk barış

son baskıdaki resimler senin değil
hadi okula…




Şehit
Pilot Teğmen Barış ÇAKIR’a

Fotoğraf - Asithane