(...bir çıngırak sesiyle irkildi çocuk
...vız gelir dert,keder,hüzün
...herşey bir oyun
...sarmaşık hayatın içinde,bir devrim sanki yokluk..)


__Nazım’ın deryasını süpürüyor bir gamzeli
__tel örgüleriyle çevrilmiş,ateş parçası yüreği
__mayışa/dursun bir yanda kan ağlayan şair
__Nazım hiç görmezlikten gelir mi,dünya sirkini?


Ya Rab!
onikisinde,sarı saçlarım daha koyulaşmamışken buldum tutsaklığı
koskoca cihan kandırabilir miydi beni?
oyun olabilir miydi?
daha onikisinde görünen, dar kalıba sığdırılmış bombaları?
bir gösteri olarak kabul edebilir miydim?




bir çocuk gözüyle müstehzi bakışları,
aşk sanamazdım ki?


daha küçücük ellerim,zeytin karası gözlerim
bir bilsen dünya,
seni ne kadar çok özledim..


açamıyorum gözlerimi,her yer karanlık
bir Orhan Veli yok yanımda,paslı kulaklarım
süklüm püklüm devrin ihanetlerine şahit gözlerim
ben daha onikisindeyim
seni bile tanımıyorum Aziz Nesin..



sarhoş hayallerim var iki, üç
son kadehimde bitecek,tükenecek sanki nefesim
sivriliğinden ödün vermiyor insanlar
ben daha onikisindeyim
daha özlem var içimde
/biriktiremediğim
çürümüş dudaklarım,morarıyor gözlerim
bir yanım yarım/paramparça
ne bir gece var ortada,ne bir şafak
daha neler göreceğim hayat!
Nedim’in derdini mi yükleneceğim?
daha onikisinde
uyutacaklar mı beni de?


Ya Rab!
dehlizlerine bir kulaçlık ömür biçti,
senin can verdiğin,et parçaları
düşünülmedi hiç beşikte sallanan bir hayat
çektiler kürekleri,saldılar boylu boyunca
bir deniz yangın yeri,
bir deniz,her yer gri
zeytin karası gözlerin,masmavi geleceği
düşünmediler hayallerin onikisinde yeşereceğini
ağarıyor dünya
ve toplanıyor üzerime yağan yağmurlar
çamuruna oynamak,kızıl rengi sabahlarda
isyanı sessiz biriktirmek hücrelerde
daha onikisinde
susmak
susturulmak
bir oyunun eşiğinde


ve kör olmak,
daha onikisinde
gözlerini yummak geleceğe

(?)