onlar,
izlerini düşünmediler esaretin
boynu kuyruğunu takip etti,eğilmediler
beyhude ıslanan yanaklarını,
bir kez daha ıslattılar yüzlerinin yeni doğmuş bebeklerini

temizlemeye asırların gücü yetmez
hangi kervandan geçer,
onlar,
kervan satıcılarının yalanlarını neyler?
gri tüllerin,altındaki ak pençeyi görür
yaratılmış tüm lalelerin,akasyaların günahını söyler
onlar,
bir güzel çocuk görür
adına Yûsuf eyler..

sonunda da olsa bir ömürlüğün,son sigarası
onlar,
ciğerlerinde toplamıştır,dinmeyen yarayı
çakmağı kimin yakacağına,kimin erkenden yol alacağına
aldırış etmemiştir
bir ince hastalıktır/yalnızlıktır,
bir dolu sevdadır/haksızlıktır
öptüğü en son dua’dır
onlar,
dokunulmayan haradır
kandır,candır
hayattır

mağrurluğun eşdeğerli kimliğini sevmişlerdir
onlar,
düşlerini bir keseye koyup,gece kurutup beklemişlerdir
ağlayan çağlayanların sesleridir,dağ gibi/hayat gibi..
onlar,
işçidir/ gurbet ellerinde, anadır/yârdır
şahsenemin büyülü gözleridir,sessizliğidir
camdan bakan bir arap bacıdır,
bu kadar,sonsuzdur/karanlıktır
onlar,
bir elma yanaklı/bal dudaklı
bir ana kuzusudur
onlar bir Yûsuf/
onlar bir güzel çocuktur..