Git benden,
Gidebildiğin kadar uzağa git hem de.
Ne postacıların ne kuşların ömürleri yetsin,
haberimi getirmeye.
Bahara yetim kesen gönül toprağımda,
Hazan çiçeği olup açma.

Git,
Git ne yüreğimdeki feryat yankılansın kulaklarında
Ne de Gözyaşlarım eskisi gibi dökülsün saçlarına.
Ben ağlarım kendi avuçlarıma.

Sen artık benim bahar kokulu aşkım değilsin.
Sen,saçının bir telinden bile sakındığım nefretimsin.
Aşkı kirletensin.

Neyine yetmedim ben.
Sevgiyse gökteki yıldızlardan çoktu yüreğine döktüğüm.
Sayamıyordun.

Cansa canımı canına katıyordum gözümü kırpmadan.
Sök al diyordum, kıyamıyordun.

Sen beni ne çok seviyordun.

Bir gün aramasam,
Saatler duvarındaki takvim yapraklarından uzun gelirdi sana,
Ellerin koynunda gözün kapıda yolumu beklerdin.
Benden hayaller toplar,başını kor sayıklardın.
Pencerende mor salkımlar la birlikte ağlardın.

Her şeyindim ben.
Gül üstüne gül koklamazdın hani.
Yüreğinde bir ben vardım.
Esmezdi yaprak oynatan yaban rüzgarları hani.
Beni yerimden kıpırdatmazdın.

Seni öyle çok seviyordum ki,
Şimdi nefretimsin.
Seni öyle çok özlüyordum ki,
Şimdi iğrendiğimsin.
Sen bir ihanetsin.
Adın batsın senin.
Git işte,
Gidebildiğin kadar uzağıma git.
Sen beni sevmekten vazgeçtin
Ben sana verdiğim bir ömür boyu sevmek sözümden.

Gül üstüne gül koklayanın ömrü gülden kısa olur,
Sevdayı çirkin yapan namert’ki Allahın’dan bulur.