Her Yaşayan bedenin olgusudur,
Can dediğin.
Ey benim yaşam sebebim
Ey yaralı Ceylanım;
Bende seni canım gibi sevdim.

Uyumuyor dedi melekler,
Uykusuzluğu sevdim
Bir köz kırpımı kadarcık bile gözlerimi yummadım.
Aç dediler sen için.
Oruçlar tuttum
Bir parça kuru lokma bile boğazımdan geçirmedim..

Ağlıyormuşsun geceler boyu bensizliğe
Yıldızlardan dinledim.
Ağlamayı öğrendim,
Öğrendikçe biçareliğimizi
Ağladım,yağmurları beklemedim.

Gönül mahallende evsiz kalmışsın.
Kahırlarını mesken tutmuşsun istanbulun
Dert yanmışsın yuvasız kuşlara
Demişsin hüzün yağmurlarında hep ıslandım
Ben buralarda bu küçük kasbada
Sanma günümü gün ettim.
Bende yurtsuzdum bende kahır yaşadım...

Ölüyorum demişsin hasret rüzgarlarına
Sır tutamamışlar
Soğuk soğuk estiler yüzüme
Bende senin yokluğunda
Ölümleri tanıdım
Her gün öldüm.
Onkere yüzkere Bin kere öldüm.
Sanıyormusun ki yaşadım...

Ey yaralı ceylanım....
Ben seni iki bedeni yaşatan bir can bildim
Ağlamışsın inan gülmedim
Üzülmüşsün yemin olsun sevinmedim.
Yıkılmış yüreğin viraneye dönmüş
Ayakta bir gün geçirmedim
Ben seni canım bildim.
O yüzdendir ki
Canım gibi sevdim......

19/02/2008.......Yaralı ceylanıma