Kır düşümü üşüdü gözlerin biliyorum bugün,
anlıyorum ki alıcı gözüyle baktın bugün saçlarıma.
Ağrı’nın tepesi kadar ak düştü gözlerine değil mi.

İşte ben yinede üşümedim seni sevmekten.
Güneş toplaya bildim her kahrından bile.
Yinede senden vazgeçemedim,
Günah bulaştığı kadar dizlerime.
……………………….be Sevda.

Ben senin yüreğinde belki,
Yosun esintili bir rüzgardan ibarettim.
Hiçbir zaman da yüreğini hoplatacak bir fırtına olamadım.
Bel ki gözlerinde küçücük bir damlandım ibarettim,
Geceler boyu ay’a hasret ektirecek gözyaşların olamadım.
………………………………………………..be Sevdam.


Biliyordun isteseydin canım bir pamuk kadardı sana,
Ver desen fırtınalar koparırdım.
Sevdam öyle yücelerdeydi ki,
Başını kaldırıp bir gülümseseydin,
Dört mevsim bahar kaçırıp saçlarına yağardım.
…………………………………….be Sevdam.

Ben sana öyle aşıktım işte.

Ve;
Biliyordum ki umut yollarının umutsuz yolcusuydum ben
karınca adımlarım vardı yollarına yetmeyen.

Sevebildiğim kadar sevemedin be Sevdam.
Hep garip bir yalnızlıktı payıma düşen.
Koskoca bir sevdaydı sözde yaşanan,
baş rolünde bir ben.

Bu ne sevgiydi sende ki,
Hangi kainatta işlenmişti yüreğin.
Böyle seven birine,
can verilmezdi bel ki ama tapılırdı bildiğim.

Bu gün mü düştüm yüreğinin ta orta yerine,
Saçlarımda ak teller raks ederken mi vurgun yedin.

Geçti be sevdam geçti.
Ben yedi kat toprağa ektim sana olan sevdamı.
Ve karlara karşılıksız verdim saçlarımı.

Şunu bil ki,
Her nefes alışım sana,
Her uykum düşerine her uyanışım varlığınaydı.
Ben sende doğmuş,
Sensiz bu ten bu yürek tek toprağaydı.
……………………….….............be Sevdam.