Uyuyor kız, korkularla ve mutsuzluklarla
Uyandığında yok olacak sanıyor
Umutla, ışıkla uyanacak.
Sabah oldu, uyan artık
Aç gözlerini, aydınlığa bak.
Kız uyandı; ama açamıyor gözlerini
Zorladıkça, göz kapaklarında
Kurşun bir maske sanki.
Korktu kız
Ayağa kalkmak istedi
Beynindeki iblisi hissederek
Kaçmak istedi...
Başı dönüyordu, tutunacak bir el yok
Duvarlar, duvarlar
Tutmaya çalıştıkça uzaklaştılar
Alay ederek kızdan
Kapıya gitmek istedi
Sağ gözü aralandı biraz
Kendi kolunu gördü
Duvarlar uzak, yakalamak istedi
Kolu da uzak
Başı dönüyor ve iblisin beynindeki basıncını
Acıyla hissediyordu.
Anladı ki, kaçamaz...
Yalnızdı ve kapıyı buldu.
Demir kapı üstünde kilitler vardı
Çevirdi anahtarı
Ah bir açabilse kapıyı
Açmaya çalıştıkça kilitlendi kapı
Duvarlar uzak, kolu uzak,
Kapı açılmıyor!
Yalnız bir başına
Kör olmuştu artık
Tutunacak bir kol ve duvar yok.
Beynindeki iblis büyüdükçe
Gözleri kör olmuştu.
Başı dönerek seslenmek istedi
Sesi çıkmadı.
İblis beynini ele geçirmiş
Kurtuluşu olmayan kör kız...
Kapılar kilitli, yalnız
Gülümseyen maskesini taktı
Gören bir kızı oynamaya karar verdi.
Kör olduğunu unutarak,
Görüyormuş gibi davrandı.
Kör kız oralarda, yalnız.
Hepimiz görüyor zannediyoruz
Kör olduğunu unutarak
Gülümsüyor pencereden
Kör olsa da, yaş akıyor gözünden
Kimse görmeden akıtıyor
Yine gülümsüyor pencereden...