11
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
887
Okunma
yarım kaldı çocukluğum
köyümde bıraktığım
bahçemde dut ağacı
tepesinde yaramaz bir kız
gözleri ışıl ışıl sevgi saçar
her bir yana yıldız yıldız
elinde bir teneke
kaçmasın diye arılar kovandan
tembihli babasından
uçuşuyor arılar
yetiş küçük kız
tamtamlara başlama zamanı
çalıyor da çalıyor
korkuyorlar mı acaba
bu arılar benden
onun için mi sarıldılar
erik ağacının dallarına
hep oraya konuyorlar
oysa küçük kız
en çok dut ağacını sever
dalına da bir salıncak
karnı-mı acıkmış bereketli bahçe
mis kokulu erik domatesler
o günden kalmış bu huyu
işi iyi yapmanın ödülü
önlerine konulan bir parmak değil
bir sini dolusu bal
yer yiyebildiği kadar
Nuray Ulusu Şanlısoy
5.0
100% (4)
Cevap Yaz