yetmiyor uyumak için, koyunları çit atlarken saymak, yetmiyor
şimdi beynimde en heybetli atları ile atlılar, binlerce cirit atıyor

gece karanlığında üstüme salınarak gelirken, bir sıra uzak kavak ağacı
dalgalı hayaletlerin giysilerine benzetir rüzgar, dibinden vurulan ışıkları
sağıma dönsem boşluktur, solumda binlerce cellat kan içer gözlerimden
artık büyüdüm masalı yırtar kendini, çocukluk günlerime dönerim yeniden
alnımda bir anne dudağı unutturur kimsesizliğimi, kokusunu duyurmadan
korkunun her hecesinden, bin yıldız sararım koynuma, güneş doğmadan
…… uyurum

(ama yetmiyor işte yetmiyor
ellerini istiyorum ellerini, sok göğsümden içeri, sil terlerimi….)



kırbaç çığlıklı karanlık kuşlarını ben duyarım, denizler duymaz
ama uyumamışsam eğer hala, bilirim ki yakamozlarda uyumaz

kurşun askerlerimin boğulduğu denizde tanıdım onları, yani yakamozları
ağlıyordum göz yaşımın izini sürerek, birden üstümde buldum dalgaları
şaşırdım sırılsıklam, binlerce ışık olmuştu karanlık, tutuyordu ellerimden
ay düşünce denize, çocuklar yakamoz olup fışkırıyordu oyun bahçelerinden
ama bir hain zıpkın da öylesine aynı renkten parlar ki, ışığın aldatmasından
açıl susam açıl demekle açılmaz dalgalar, kaçamazsın korsan filikalardan
…… sıçrarım

(hayır kalkma yanımdan, kalkma
ayrılmasın omzumdan omuz başın ve sakallarımdan saçların….)



çocuk olup kaçsam düşlerime ya da hayalini uyutsam da dizlerimde
kareleri katran kaplı bir bulmacadır, sensizliğin adı böyle gecelerde

gözümü açsam tavan üstüme inecek, kalkıp sigara içsem odam duman altı
bir an aklımdan çıksan ne iyi olur, şimdi seni düşünmenin işte, tam zamanı
sözcüklerimi gitsem toplasam, yakamoz çocukların oyun bahçelerinden
şimdi yazılacak şiir, ıssızlıkta ıslık çalan türkü gibidir, o da gelmiyor içimden
yani sen bir çöl dansının yalnızlığı ve gecenin ayazı değilsin içimi donduran
hasretsin bütün yaşam gibi, ilk satır başımdan önce ama geceme sığmayan
…… uyanırım

(yoksun, demiştim sana, işte yoksun
bir tel saçın olsun, bir damla ter, yatağım sen koksun ne olur…)

Cevat Çeştepe


Korkuları yalnızlıklar doğurur..Yalnızlığı ise sensizlik.. Sensizlik korkutur beni.