yorgun sularla çocukluğum dökülüyor düş sokaklarıma

göz kıyılarımdan küçük balıklar salıyorum
ve küçük dalgalar
…büyük mavilere

martıları yok o balıkçı köyünün

bilirim
senin ellerin bir kadına aç değil
senin denizin
benim mavilerim gibi kokmaz
gel
avuç avuç ağla çakıllarıma

kumsal, çukurlarını açar yorgun güne
usul usul saklanır temmuz


sıyrılmış eteklerime toplanırken şehir
kelebek ayinlerine bırakırım sırlarımızı

gidişler sonrası ellerimde kırılganlıklar
bakışlardan ağır kirpiklerime yapışan sargı pamukları


bu kayıp şehrin küfürlü duvarlarında sağır ediyor beni sarhoş naralar
orospulaşan ruhlar beden arıyor başka başka yataklarda
iç kuyularımda ( ruh) intiharları

sen ağırlığında geceler sonrası ihtilalde bütün mahremiyetler

ama sen;

sabun köpüğünden çarşaflarda soyuyorsun içimdeki el değmeyen dulu
soğuk uykularına ateş arıyorsun
bundandır beni en çok kırmızıyla düşlemen

bir şiir serp tenime
göğüslerime bırak bulut bulut dudaklarını
her moruna erguvan açayım küf yeşili sevda masallarında


en kalabalığından bir cadde ortasında çıplak kalsın yalnızlığım
nasılsa bana çıkar bütün aşklar




__________________________________________________

Yorgun sularla çocukluğum dökülüyor düş s o k a k l a r ı m a

kumsal, çukurlarını açar yorgun güne
usul usul s a k l a n ı r temmuz
kelebek ayinlerine bırakırım sırlarımızı

ama sen;

sabun köpüğünden çarşaflarda soyuyorsun içimdeki el değmeyen dulu
soğuk uykularına ateş arıyorsun
bundandır beni en çok kırmızıyla düşlemen

en kalabalığından bir cadde ortasında çıplak kalır y a l n ı z l ı ğ ı m