Dünya mı hızlı dönüyor yoksa ben mi?
Böyle güzel soruyu soran bu beden mi?
İnsanların görüşlerine hürmet duyarım,
Beni yaratan Rabbimin emrine uyarım.

Her şeyin elbet bir sonu vardır bil ki
İnsanoğlu dünyada ne kadar yaşar ki
Altmış, yetmiş, seksen, doksan belki
Sen, dünyanın yaşını düşündün mü ki?

Dünya dört buçuk milyar yaşında,
Senin dünyan döner durur başında,
Belki de haklısın ben seni dinlerim,
Düşünce ufkunda başarılar dilerim.

Her şeyin bir sonu vardır demiştin,
İnsanın, dünyanın, ayın ve güneşin.
Önemli olan kıyamet mi ölmek mi?
Ölüme razı olmak kader demek mi?

Ha o zaman ha bu zaman ne fark etti?
İkisi de ölüm değil mi? Gitti işte gitti!
Gördüğün gibi insan daha hızlı dönüyor,
İşini altmış, doksan, yüz senede bitiriyor.

Dünya dönüyor, insan da onunla dönüyor,
Her ikisi güneşin etrafında hızla dönüyor,
İnsanın eceli gelince bu dünya da bitiyor,
Evrenin gidişatını ancak Rabbim biliyor...

Kasım/1988
İstanbul