O itici insan..

Bazen birilerine seni seviyorum deme ihtiyacı hissettiğinde
yanındakı tek kişi aynanın karşısına geçince görünen o itici insandı

Ulaşmak istedikleri ondan kaçarken, kaçtıkları ise peşinde
başkalarının dertlerine iyimser yaklaşıp kendine karamsar olan o itici insandı

Her gece, kendi yarattığı hayaletlerle devasızca boğuştugu halde
biri kötü hissedince, kendine rağmen destek olmaya calışan o itici insandı

Paranoyanın sınırlarını zorlayıp kendinden geçtiğinde
bulunduğu durumdan bütün dünyayı sorumlu tutan o itici insandı

Kaybedince benliği, unutunca kimliği, bürününce bencilliğe
insanları tanıdıkca hayvansever olup, hayvansever geçinen o itici insandı

Içindeki zehir yavaş yavaş yayılırken haraplaşmış bedenine
hergün yirmi dört saat uyuyabilmenin hayalini kuran o itici insandı

Yağmurun altında kalıp temizlerken kirli ruhunu titizce
kalbinden dökülen lal yapraklarla bedenini kurulayan o itici insandı

Kapatıp kendini hücreye sessizliği dinlerken karanlık eşliğinde
yazmakta olduğu ruhsuz ve güzaf bir şiirle avunan o itici insandı

Acıyıp kendine, aşık olup çelişkiye, bir de ebedi kararsızlık içinde
aynanın karşısına geçip seni seviyorum diyebilen o itici insandı..