dursun zaman
bir sürü hakkı olsun istiyor insan
canı yandıkça
yeniden denemek
yenilmeyene dek..

gece olmasın
yeniden saplanıp yalnızlığıma
dibe vurmamalıyım
gömülüp içki dolu sofralara
bir daha ayılmamalıyım

bu hesap kapansın
alacaklarımdan feragat ettim
vereceklerimin tahsil zamanı ertelensin
yüzüme vurulmasın sevimsiz olduğumun
asgari bir mutluluk karşısında
imzalamam gereken yer gösterilsin
elimden alınmalı tüm kışkırtıcı umutlarım
sancısı dinsin
erteleyipte bir türlü karşısına dikilemedigim
korkularım

erkek yüzündeki çaresizlik
kadın yüzündeki özlem
hangisi daha gerçek
hangisini görünce insan insafa gelir
itiraf eder yalanlarını
hangisinde daha güçlü tutunur hayata
hangisinin güçsüzlüğünde yaşamaktan vazgecer
bir memur çocuğu olmakla
çok bilmekle çok görmek arasında biryerde
hangisi daha katlanılır
çok sevmekle çok yaşamak arasında sıkışmış
bir türlü ikisini bir arada tutamamış
kırılgan bir bedende sorumluluk taşımaya mecbur kalmış
inceldiği yerde pes etmemiş
düştükçe dizlerinin üzerine yeniden kalkmak için
ayağa
kendi teninde kendine kızıp sövmüş
vuruldukça isyan bayrağı altında
tutsak halkların söylemi olmuş
hiç istememiş bunu
yanlış zamanda yanlış yerde yakalanmış
belkide bu yüzden
her gülümsemesinin altında zoraki
bastırmış korkularını
görenler üzerinde iyi durmuş derken
o bir türlü sığamamış biçilen elbiseye
yaşadığı başka bir hayat olmuş
hayali başka
içindeki kırılganlık hesaba katılmamış
çok sözü dinlenmiş
aslında hiç konuşmamış
ürkek telaşlı erkek çocugu gibi
kaçmak istedikce olmadık yerde
öğretmenine yakalanmış
kulağı çekilmesin diye değil
üzerine yapışmasın diye ürkekliği
hep inkara soyunmuş
karşısında çıplak durduğu her kadın
anlamamış
şehvet sanmış dokunuşlarını
o dokunurken hep özlemini aramış
öptükçe sancısını bastırmış
ne zaman uyansa bir yabancının kollarında
bir sigara daha yakıp en sıcağında
söndürüp bedeninde
kendini cezalandırmış...