Issız çöllere yağmayan yağmurların ve masum çocukların düşlerindeydin önce ... Sonra konuverdin ellerime,bahar rüzgarının gölgesiyle . Gökyüzünden bir yıldız kaydı ,sen yeryüzüne firar edince . Umut bölüşüldü taze,sıcak bir ekmek kutsiyetinde . Yürekler karanlığı çıkardı üzerinden,ışık giydi en alımlısından . Bir mucizeyi bekler gibi bekledim seni . Saatlerin tiktaklarını yastık yapmıştım şakaklarıma . Takvimleri yapıştırarak duvarlara,her birine karalamaştım eğri büğrü yazılarla sesleri . Seslerse hep susmuştular,geleceğin günü biliyorlarmış gibi . Konuştular sen ellerime konduğun ve içime işlediğin zaman. İşte dedi ruhum ve ardından m sesi ve diğerleri . Beklediğin mucize geldi... Öyleine gerçek,öylesine masalsıydın ki... Korkar oldum zaman sonra bulduğum gibi kaybetmekten . Yitirmenin anlamını keşfetmekten biteviye Bundandı tüm huysuzluğum,kızdığın ama bir o kadar da sevdiğin çocuksu inatlarım İlk aşkım,ilk sevdam,ilk kalp çarpıntım... Bilir misin ki boğazında düğümlenen tüm kızgınlıkların, Kaybetmenin korkusundandı..