Seni sevmek,
Bir kuş misali
Konardı avuçlarıma.
Dağ ıssızlığında bir türkünün,
Son melodisiydik.
Özgürlük tutkusu,
Şehir şehir dolaştığım
Kirpiklerinde erirdi
Yürürdük
En puslusunu yolların.
Ucu bucağı görünmeyen,
Bir zemheri olurdu ellerin.
Oysaki...
Sen hep,
Gülüşüne saklardın gökyüzünü.
İplerini saldın mı uçurtmalarin,
Karlı bir Ankara sabahında,
Irak hayallerde açardık gözlerimizi.
Duvarlara kazırdım adını.
O son gemiyi beklediğimden beri,
Hala ayni sokakta,
Aynı duvarda adın.
Adını tuttum hatırımda
Kalbimin ırmaklarında,
Yıkadım yüzünü.
Ne zaman aynaya baksam,
Suretimde arıyorum.
Eski bir hikayeyi.
Ah, Leyla!
Uzun siyahtı saçların.
Omuzlarına dökülürdü.
Rüyalarımın ışığı.
Sen ne zaman,
Salına salına geçsen,
Bir kıyamet kopardı.
Düzenin düzensizliğinde.
Yağmurlar yağardı yanaklarıma.
Seni sevmek,
Bir çocuğun,
En masum bakışıydı.
Seni sevmek,
Çaresizlige ve yoksulluğa,
Meydan okumaktı.
Seni sevmek,
Mapusane duvarlarında,
Çiçeklerin açmasıydı.
Seni sevmek,
Hayattı!