Bilinmez yolların,tozlu taşlarına
Yalın ayak emanet edilmiş bedenler
Yalın yek’hane yürümek
Olabilecek bütün talihsizlige karşı







Şimdi bir umut olmak en yıkık gönüle
Bir pusula olmak,önü görünmeyen gemiye
Bir yıldız olmak bilinmeyen geceye
Tutki sevda olmak,çarmığa gerilecek düzeyde



Ben yazarım son perde oynanana dek!




Bütün algılarım,en dipte barınmakta
Yuvasız gemiler liman aramakta
Bitmiş gösterim kapandı sahne oysa
Geçmişe dair bir izmi aramaktasın şimdi





Yağmurlarımı bırakın bana
Damlalarım her zerresi,afitap’a
Var olmuşsa benliğim kainatta
Vursanda kırk kırbaç neye yarar
Kalemimin kanıtıdır yazgılarım




Ben yazarım son perde oynanana dek
Elbet bir çiğ damlasıyl ıslanacak gönüller
Ve bilirim adrese teslim edillir bir gün gönderilenler..



Ve Ben yazarım,Sende okursun...


siyah inci...