Aynı kapının ayrı hikâyeleri gibiydi hayatımız
Aynı başta iki ayrı yüz gibiydik
Aynıydık ama ayrıydık
Sınırlarımız vardı
Sen vedaları uğurlayan bir çıkışın dışa açılan iç yüzüydün
Bense özlemle çalınan hasretle beklenen bir girişin içe açılan dış yüzüydüm
Eşiğinin dışında büyük sevinçlerinin anlık tebessümüydüm
Bileti kesilmiş yolculukların yollara uzanan ilk adımında
Hüznün gözlerinden düşen son damladan yansıyan
Sonsuz bir vedaydım karşılanan
OYSA SEN bilmezdin…


Açıldıkça kapanan yaralarımdan nefretim sızardı sevgimin çekildiği çatlaklarımdan
Saçaklarına serçeler üşüşürdü güz yorgunu baharlarımın
Sakaklarıma kar yığını kederler örtünürdüm üşürdüm
Sırı dökülmüş aynalardan yansırdı yüzün
Duvara yaslı paslı bir acıydı suretime yansıyan siluetin
OYSA SEN görmezdin…



İçten içe bilirdin ne kadar dışında bıraktığını beni
Farkındaydın yüreğinin bana göçünü uzaklara sürgün ettiğinin
Hissettirmezdin kendine içindeki derin boşluğun ardındaki bensizliğin dayanılmaz kederini
Duraklara yaslanmış afişler gibi hüzünlü bakardım kaldırımlarda asılı kalan gölgene
OYSA SEN umursamazdın...
Mesut KARCI