Gittiğim yer neresi? Şayet bilmek istersen
Gururuma hükmeden yalnızlık anayurdu.
Süslenmiş bir vedayla, kirpiğimden aşağı
Gözyaşımı dökmeden gitmem gerekiyordu.

Baktım varlığıma yer kalmamış öneminde
Hatıramın ıslağı kurumuş göz neminde
Hüzün damıtıyorken gecenin son deminde
Henüz şafak sökmeden gitmem gerekiyordu.

Sevmek bir ömür sürer, ayrılıksa bir anlık
Söze hüküm geçmiyor dudaklar sustu artık
Sis dolarken kalplere, daha siyah karanlık
Ruhumuza çökmeden gitmem gerekiyordu.

Eleği rafa astım, eleyip son unumu
Bundan sonra ne olur, bilmiyorum sonumu
Senden başka kimseye eğmediğim boynumu
Daha fazla bükmeden gitmem gerekiyordu.

Bırak yalnız yaşansın, şimdi mahzun geceler
Bir ayrılık bin hüsran, gönlü mısralar çeler
Yağmur gibi yağarken geceden tüm heceler
Kalbine yas ekmeden gitmem gerekiyordu.

Gönül tadacak elbet ayrılıkta sancıyı
Tanımak bir işkence, bu hovarda hancıyı
Vuslatsız bir sevdada aşk denilen acıyı
Daha fazla çekmeden gitmem gerekiyordu.

Emin ZEYBEK
26.05.2009 / Bursa