5
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
998
Okunma
Üzülmekten geliyoruz
Ölür bir şehrin kenarından
En acı çocuk hatıralarımızla…
Ölüyorum bende
En az sevdiklerim kadar
Belki dualarla belki hüzünle
Adını bilmediğim hayatın sırtında…
Düz taşa zamanı sığdırmak gibi hani…
Artık vakitte daralıyor, umutta
Uzanıp giden karanlığın ortasında
Yeniyetme ruhlara sıkıyorlar
Acımasız kurşunları baharın…
(hani düz taşa sığdıracaktık zamanı)
Külahta değişiyor çocukların
Umutları, sevinçleri, oyunları…
Yani adından çok sırtında
Geldik-istemeden gidiyoruz hayattan…
Geç kalıyoruz her şeye…
Ölüyorum bende
L
D
Ü
M…
Emre onbey
5.0
100% (3)
Cevap Yaz