Ben hep gökyüzüne bakardım aydınlık gecelerde, dolunaya
Yıldızları saymaya çalışırdım, salak gibi
Her defasında da ya milyonlarcası fazla çıkardı ya da eksik
Sevdiğim kızın evini gözetlerdim
Beklerdim sabaha kadar, ya çıkarsa diye
İşte çıkarsa; sevişirdik pencereden pencereye
Aramızda iki yüz metrenin olması mühim değildi
Önemli olan aşktı bizim için
Sanki o yaşta aşkı bilir gibi

Benim şöyle oynıycam adam akıllı oyuncağım olmadı
Hepsini kendim yapardım
Karton tekerlekleri dönmezdi bile
Onlara hayallerimi yüklerdim
Ama alan da çıkmazdı satan da
Hepsinin en fazla bir hafta ömrü vardı
Ya karton tırım kibritten arabama çarpar dağılırdı
Ya da kağıt uçağım annemin bulaşık suyuna düşer erirdi
Enkazdan bir çocukluk çıkardı
O yıllarda başlamıştı insanlıkla savaşım
İlk kavgam kendimleydi
Ve ben kendime yenilmiştim
Zafer öbür benimindi.........