Sevgi fakiri büyümüş her çocuğa,
Yoksunluğun ergen olduğu gençlik öncesi,
Deli gibi koşturup olmazlar peşinde,
Aradığımız bulunmaz zümrüt sanki.
Kırıntısı olsa bir parça yeterdi.

Ne babadan kalma ne yardan,
Hep bir burukluk hep bir sızı tadımda,
Dibi tutmuş tencere kıvamında,
Kıyı köşe saklı kalır göz önünde,
Kalabalıklar sığınağın oluvermiş
Bir bakmışsın görünmez adam oluvermişsin.

Dik dururken çömelen, tam varacakken vazgeçen,
Kaybetmeye inanmışlık kadar acısı ,
Kader sanıp kendine yenilmişlik,
Boşver hayırlısı ile dillenen ,
Böyle başlamış mağlubiyet türküsü.

Ta ki kök salıncaya kadar senin toprağına,
Baharının farkına varana kadarmış solmuş yapraklarım,
Işıklarında tomurcuklaşan aşka açan gonca,
Üstüme gülüşün doğmuş ben de doğmuşum yeniden,
Ve her gün yeni yeniden sana aşık olmuşum.
İyi ki varsın , iyi ki eşim olmuşsun...