HİCRANLARIN KÂBUSU

Unutmaya yüz tutmuş, efkârlı yüreğime,
Candan haber saldığın, ne muhteşem dönüştü.
Güneşten ilham alıp, gözümün çerağına,
Huzme huzme dolduğun, bana ömür sunuştu.

Bülbülün ömrü bitti, ah-u zarı dinmedi,
Sinemde yanan ateş, yıllar yılı sönmedi,
Kirpiğin ıslaklığı, bulutlardan inmedi,
Zemzem suyu bildiğin, gözyaşıyla yunuştu.

Hicranların kâbusu, cana yetene kadar,
Nerdeydin ey sevgili, ümit bitene kadar,
Gecelerin koynunda, şafak atana kadar,
Dizlerimde kaldığın, alev alev yanıştı.

Yüzünde ay’ın şavkı, uykulara gem vurur,
Tariflere sığmaz ki, gönlümüzdeki sürur,
Vuslatı düşleyerek, kalbine dolan huzur,
Omuzumda bulduğun, uykudan uyanıştı.

İşte gönül sarayım, ömür boyu mihman ol,
Gözlerimin ziya’sı, dizlerimde derman ol,
Bırakıp gideceksen, idamıma ferman ol,
Saçlarını yolduğun, sanki son çırpınıştı..

İhsan ŞOLA-19.06.2009