Bir Temmuz sabahında doğmuşum istemeden
Çekilecek çileyi bilmeden ağlamışım
Rahimde büyümüşüm bir lokma şey yemeden
Yüreğimi çektiğim nefesle dağlamışım

Bir çınar gölgesinde emmişim ana sütü
Yüzde güneş yanığı, tende terin kokusu
Zaman zaman ürkütür beni gök gürültüsü
Ağlatır karanlığın gecedeki dokusu

Yürüdükçe toprakta çamurla yoğrulmuşum
Dizlerimi kanatmış yollardaki tezekler
Adım İbrahim konmuş onunla çağrılmışım
Coşari olmuş beynim kazındıkça gerçekler

Bugünler dünü kovdu, aylar geçti, yıl oldu
Zamana kuyu kazdım, zamanı dolduruyor
Akşamları güneşin batımı kızıl oldu
Bahar hayat verirken sonbahar solduruyor

İnsanı sevmem bana çocukken öğretildi
İtirazsız severim Rabbin yarattığını
Zalim ne hakkı gördü ne de sevgiyi bildi
Hiçbir şey aydınlatmaz hırsın kararttığını

Bir Temmuz sıcağında doğmuşum istemeden
Yüreğim çağladıkça kalemim şiir yazar
Duyguları anlatır dil hiçbir şey demeden
Kalemi susturacak bir yer var o da mezar

01.07 2009/Samsun

İbrahim COŞAR