Elimde sigara, dumanı ciğerimde
Yaktıkça yaksın istiyorum içimi tütün
Islık çalarak melodik küfrediyorum
Her şeye, en çok da kendime…
İçimde ışık ışık şimşekler çakıyor özüme özüme
Ve ben artık yollarda hep yalnız yürüyorum…
Ne yeminler bozdum,
Ne geri dönülmez yollara adım atıp da
Nasıl döndüm düşünüyorum
Ve her seferinde hayret ediyorum…
Çok gittim senden benden ama
Baktığımda kendimi hep aynı yerde buldum
İçimde yaktığım batık gemilerden
Her defasında bir sen bir ben kurtuldum…
Ne kuşun kanadındaki hafiflik,
Ne de gözünün karası unutturmadı hiçbir şeyi
Çayırlarım, çimenlerim ve de çiçeklerim
Deva olamadı, kurutuldum…
Ömrümün dayanılmaz ağırlığını nedenini bilmediğim bir inatla
Her gittiğim yere taşıyorum asırlardır
Sanki silkinsem, bir silkinebilsem
Ah o cesareti bir bulabilsem
Ve sonsuza dalıp da uyuyabilsem…
Şimdi elimde kalan üç beş satır sen
Kalemi kırılmış, kâğıdı yırtılmış ben
Döktüğüm ve toplayamadığım bölük pörçük anılar
Benle başlayıp senle biten sanrılar
Ve uzaktan cılız bir ses, “Yen kendini hadi yen”…