seni seviyorum dediğim
bu, içimin kıpırtısı
bu, sen şimdi yatağında beni düşünuyorken
ve ben bunu biliyorken
nasılda bir inat
kendime bu hayatı zehir etmek için çabalayışlarım
kimbilir sen benim bu sakinliğimde ne buldun?
şimdi sarılırken kendi kendine
şimdi sen
benim, sen diye içime akıtırken kanamalarımı
bu ayakta durmak için aldığım vitamin takviyelerinin
seni çıkartınca hayatımdan
geriye kalana belediye bile bakmıyor artık
bu, şimdi seni seviyorum derken içimdeki ürperti
gözlerinin gözlerimle aynı düzlemde olabilme ihitmallerini hesaplamak icin
diye başlayan uzun bir cümle ve ’leri arasında
nasılda telaşlı, ilk defa öpmüş bir kız çocuğunu dudaklarından
kadar ergen bir küçük çocuk
bir elinde telli arabası
diğerinde gazos kapakları
bu bende ne buldun sorusunun bir türlü cevaplanamayanı
öp beni simdi
al beni icine
sımsıkı sar
yarın sabah başka bir çocuk doğur benden
ben gibi koksun
korksun sensiz gelecek her yeni günden
bu bağlanışı bedenimin sefil hayatıma
bu kayıp ruhumun saplanıp kalması başka bir varlığa
vazgeçemiyorum diye değil
işime gelmiyor kopmak
yanında kalmak ve yanmak istiyorum artık
bu, gün içinde sürekli aklımı kemiren
bu, sensin diye arayan
her çalışında telefonu elime hevesle alışım
arayan sen değilsen eğer
telesekretere yönlendirişim
bu, beni sana getirmiyorsa eğer o yol, yol değildirler
umarım beni affedersin
belki de
şimdi sarılıp kendine yattığın benim koynumdur
benim simdi içime kanatıp kendi yaralarımı sardığım
senin kokun
bende ne buldun bilmiyorum
simdi benim sende bulduğum
kendi kendime sokulup uyuya kaldığım
bu sensin diye kendime sarıldığım
sabah uyanır uyanmaz öpüp kokladığın
tenindeki her bir izin sahibi
tenimdeki ruj izlerinin faili
bilmiyorum ne buldun bende bu kadar
simdi benim sende gördüğümün
belki tadı farklı
rengi farklı
ama ben kadar benzeyeni...